Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
Ο αρχαιολογικός χώρος του Ασκληπιείου της Επιδαύρου και το μοναδικό Αρχαίο Θέατρο αποτελεί πρώτη επιλογή των επισκεπτών της Αργολίδας. Απέχει από το Ναύπλιο 30 περίπου χιλιόμετρα και 4 χιλιόμετρα από το Λυγουριό, ενώ από το 1988 περιλαμβάνεται στον κατάλογο των μνημείων της παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου ήταν από τα μεγάλα πανελλήνια ιερά της αρχαιότητας. Ανήκε στην Επίδαυρο, μια μικρή πόλη κράτος των κλασικών χρόνων που βρισκόταν στην κοντινή δυτική ακτή του Σαρωνικού, στη θέση του σημερινού οικισμού της Παλαιάς Επιδαύρου. Στο πλαίσιο μιας πανάρχαιης λατρείας αναπτύχθηκε στον τόπο αυτό από τον 6ο π.Χ. αι. η θεραπευτική τέχνη και το ιερό θεωρήθηκε κοιτίδα της ιατρικής επιστήμης. Τον 4ο π.Χ. αιώνα κοσμήθηκε με λαμπρά κτίρια όπως ο ναός του Ασκληπιού και η Θόλος.
Το θέατρο χτίστηκε για διασκέδαση των ασθενών του Ασκληπιείου αλλά και ως ένα μέσο θεραπείας, καθώς υπήρχε η πεποίθηση πως η παρακολούθηση θεάτρου είχε ευεργετικά αποτελέσματα για την ψυχική και σωματική υγεία των ασθενών. Σε αυτό τελούνταν μουσικοί, ωδικοί και δραματικοί αγώνες, ενώ επίσης δίνονταν σ’ αυτό παραστάσεις δραμάτων που συμπεριλαμβάνονταν στην λατρεία του Ασκληπιού.
Μυκήνες
Οι Μυκήνες είναι ένας από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς χώρους, παγκόσμια γνωστός και σύμβολο της ηρωικής Ελλάδας. Βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα έξω απ’ το Άργος, στο δρόμο προς Κόρινθο από την παλαιά εθνική οδό, κτισμένη σ’ ένα βραχώδες ύψωμα ανάμεσα σε δύο ψηλούς κωνικούς λόφους, τον Προφήτη Ηλία (805 μ.) και τη Σάρα (660 μ.), σε στρατηγικό σημείο που δεσπόζει σε πολλές οδικές αρτηρίες.
Οι «Πολύχρυσες Μυκήνες», το βασίλειο του μυθικού Αγαμέμνονα που ένωσε κάτω απ’ το ξίφος του όλους τους Έλληνες που λεηλάτησαν την Τροία και έκανε τις Μυκήνες γνωστές σ’ ολόκληρο τον κόσμο και που πρώτος ύμνησε ο Όμηρος στα έπη του, είναι το σημαντικότερο και πλουσιότερο ανακτορικό κέντρο της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στην Ελλάδα.
Το όνομά τους έχει δοθεί σε έναν από τους λαμπρότερους πολιτισμούς της ελληνικής προϊστορίας, το μυκηναϊκό, και οι μύθοι που συνδέονται με την ιστορία τους διαπέρασαν τους αιώνες με τα ομηρικά έπη και τις μεγάλες τραγωδίες της κλασικής εποχής, ενώ ενέπνευσαν και συνεχίζουν να εμπνέουν παγκοσμίως την πνευματική δημιουργία και την τέχνη.
Τίρυνθα
Στο 8ο χιλιόμετρο του δρόμου Αργους-Ναυπλίου, χτισμένη σ’ ένα βραχώδες ύψωμα 18μ., προβάλλει επιβλητική η ακρόπολη της Τίρυνθας, η αρχαιότερη απ’ όλες τις μυκηναϊκές ακροπόλεις. Τα «κυκλώπεια» τείχη της, που κατασκευάστηκαν από μεγάλους ασβεστολιθικούς ογκόλιθους προκάλεσαν ήδη στην αρχαιότητα το θαυμασμό και την απορία σηματοδοτώντας μεγαλόπρεπα ένα χώρο που κατοικήθηκε αδιάλειπτα για πολλούς αιώνες στην αρχαιότητα και που ελέγχει μια μεγάλη έκταση της πεδιάδας καθώς και σημαντικές διαβάσεις προς το Άργος και τις Μυκήνες, το Ναύπλιο και την Επίδαυρο. Σύμφωνα με το μύθο, πρώτος μυθικός βασιλιάς της πόλης ήταν ο Προίτος, αδερφός του Ακρίσιου, βασιλιά του Άργους, που μετά από διαμάχη με τον αδερφό του πήγε στη Λυκία κι από εκεί γύρισε φέρνοντας μαζί του τους Κύκλωπες που θεμελίωσαν αυτά τα πελώρια τείχη. Στη μυθολογία ο βασιλιάς της Τίρυνθας, Ευρυσθέας, διέταξε τους άθλους του ήρωα Ηρακλή.
Κατά τους προϊστορικούς χρόνους ο χώρος άκμασε κυρίως κατά την πρώιμη και την ύστερη εποχή του Χαλκού. Στη δεύτερη φάση της Πρωτοελλαδικής εποχής (2700-2200 π.Χ.) πρέπει να υπήρχε εδώ ένα σημαντικό κέντρο με πυκνή κατοίκηση και ένα μοναδικής κατασκευής κυκλικό κτήριο διαμέτρου 27 μ., στην κορυφή του λόφου.
Ασκληπιείο
Στην ενδοχώρα της Επιδαύρου βρίσκεται το Ασκληπιείο, η έδρα του θεού ιατρού της αρχαιότητας και το σημαντικότερο θεραπευτικό κέντρο όλου του ελληνικού και ρωμαϊκού κόσμου. Ο τόπος ήταν αφιερωμένος σε θεότητες με θεραπευτικές ιδιότητες ήδη από την προϊστορική εποχή. Η λατρεία του θεού προστάτη της ανθρώπινης υγείας και της προσωπικής ευτυχίας, του Ασκληπιού, που η μυθική παράδοση τον παρουσιάζει ως αυτόχθονα γιο του Απόλλωνα και της εγγονής του βασιλιά της Επιδαύρου Μάλου, της Κορωνίδας, καθιερώθηκε κατά τον 6ο αι. π.Χ. και απέκτησε φήμη που εξαπλώθηκε ραγδαία. Το Ασκληπιείο της Επιδαύρου έγινε το πιο φημισμένο από όλα τα ασκληπιεία της αρχαίας Ελλάδας εξαιτίας των πολλών και σοβαρών περιπτώσεων που γιατρεύτηκαν εκεί. Σ’ αυτό έφταναν από όλη την Ελλάδα αλλά και από τη λεκάνη της Μεσογείου άρρωστοι, ικέτες της θείας ευσπλαχνίας. Εδώ η ιατρική βασίστηκε στην ανθρώπινη σκέψη και έπαψε να νομίζεται επέμβαση του θεϊκού στοιχείου.